ش یکم(به پارسی باستان: )، ناموَر داریوش بزرگ،^[۱]پسر ویشتاسپ، همسر آتوساو داماد کوروش بزرگ، سومین پادشاه هخامنشیبود.

وی در سال ۵۲۲پیش از میلاد، با کمک چندی از بزرگان هفت خانوادهٔاشرافیپارسیبا کشتن گئوماتمغبر تخت نشست. پس از آن به فرونشاندن شورش‌های درون‌مرزی پرداخت. فرمانروایی شاهنشاهی را استحکام بخشید و سرزمین‌هایی چند به شاهنشاهی افزود. آغاز ساخت پارسه (تخت جمشید) در زمان پادشاهی او بود.

از دیگر کارهای او حفر راه‌آبی بود که دریای سرخرا به رود نیلو از آن سو به دریای مدیترانهپیوند می‌داد. آرامگاه او در دل کوه رحمت در جایی به نام نقش رستمدر مرودشتفارس (نزدیک شیراز) است. پس از جهانگیری کوروش بزرگو کمبوجیهسراسر آسیا (آسیای صغیر) مگر عربستانجزو قلمرو او محسوب می‌گردید.

نام

داریوش در زبان لاتین «دَرَیوس»، زبان یونانی «داریوس» و در پارسی باستان «دارَیَوَهوش» تلفظ می‌شود. شکل این نام در زبان عیلامی «داریامائویس»، در زبان اکدی «داریاموس» و در زبان آرامی «دِرایس» و «دِرایوس» است و احتمال می‌رود نام یونانی دیگرش «داریائوس» باشد. این نام در زبان پارسی باستانبه‌معنای «استوار نگاه می‌دارد آن‌چه نیکوست را» می‌باشد.^[۲]

این نام در تحریر بابلی کتیبه بیستون بصورت [ داریاموش ] امده است: من «داریاموش «(داریوش)، شاه، پسر «اوشْتاسْپَه» (ویشتاسپ)، «اَهَمَنیش» (هخامنشی)، شاه شاهان، پارسی، شاه «پَرسو» (پارس).

سالشمار پادشاهی تا مرگ

ش یکم(به پارسی باستان: )، ناموَر داریوش بزرگ،^[۱]پسر ویشتاسپ، همسر آتوساو داماد کوروش بزرگ، سومین پادشاه هخامنشیبود.

وی در سال ۵۲۲پیش از میلاد، با کمک چندی از بزرگان هفت خانوادهٔاشرافیپارسیبا کشتن گئوماتمغبر تخت نشست. پس از آن به فرونشاندن شورش‌های درون‌مرزی پرداخت. فرمانروایی شاهنشاهی را استحکام بخشید و سرزمین‌هایی چند به شاهنشاهی افزود. آغاز ساخت پارسه (تخت جمشید) در زمان پادشاهی او بود.

از دیگر کارهای او حفر راه‌آبی بود که دریای سرخرا به رود نیلو از آن سو به دریای مدیترانهپیوند می‌داد. آرامگاه او در دل کوه رحمت در جایی به نام نقش رستمدر مرودشتفارس (نزدیک شیراز) است. پس از جهانگیری کوروش بزرگو کمبوجیهسراسر آسیا (آسیای صغیر) مگر عربستانجزو قلمرو او محسوب می‌گردید.

نام

داریوش در زبان لاتین «دَرَیوس»، زبان یونانی «داریوس» و در پارسی باستان «دارَیَوَهوش» تلفظ می‌شود. شکل این نام در زبان عیلامی «داریامائویس»، در زبان اکدی «داریاموس» و در زبان آرامی «دِرایس» و «دِرایوس» است و احتمال می‌رود نام یونانی دیگرش «داریائوس» باشد. این نام در زبان پارسی باستانبه‌معنای «استوار نگاه می‌دارد آن‌چه نیکوست را» می‌باشد.^[۲]

این نام در تحریر بابلی کتیبه بیستون بصورت [ داریاموش ] امده است: من «داریاموش «(داریوش)، شاه، پسر «اوشْتاسْپَه» (ویشتاسپ)، «اَهَمَنیش» (هخامنشی)، شاه شاهان، پارسی، شاه «پَرسو» (پارس).

سالشمار پادشاهی تا مرگ